14 Şubat 2008

Üstüme düşen

Sevgili herkes,

İyiyim, iyi olmaya çalışıyorum. Çok teşekkürler. Sizlerden gelen mailler harika. Babamın öz akrabaları bu yakınlığı göstermedi.

İçimdeki duyguyu şöyle özetleyebilirim (Japonca):
kansha

Şükran ve minnet.
Üzerime düşen onun verdiği değerler ve temeller üzerine yaşama devam etmek. Emeklerini boşa çıkarmamak.

3 yorum:

Aysetun dedi ki...

Allah babanıza rahmet eylesin, sizlerede sabır versin. Kelimelerin yetersiz olduğu anlardan biri...

Adsız dedi ki...

biz size buradan hep destek olmaya çalışıcaz japonyada yanlız bırakmamaya çalışıcaz acınızın hafiflemesi için acınızla değil babanıza olan sevgi ve saygınızla yaşamaya çalışın allah yar ve yardımcınız olsun

BERNA

Adsız dedi ki...

merhaba arada takip ediyorum bloguzu tekrar yazdıgınızı görmek güzel kendi açımdan degil sizin açinizdan düsünerek mutlu oldum kendinizi toparladıgınızın güclü oldugunuzun izleri olarak algıladım
zaman en büyük ilacdır belki daha öncede tecrube etmissinizdir insanı olgunlastıran ve sabrı öğreten bir ilaç...
belki birgün sakura mevsiminde tanışırız sizinle :)