24 Şubat 2013

Modern Japon şiirinin babası: Sakutaro Hagiwara

Bugün gazete okurken bu yazıda (MAEBASHI: Where free spirits roam) şöyle bir ifade gördüm:
"Sakutaro Hagiwara is often called "the father of modern Japanese poetry."
Sonra şöyle güzel bir şiir:
On the day I returned to my hometown, the train I rode in was barreling through the stormy winds...The mountains of Joshu had yet to appear.
Haiku çok severim. İngilizce'de haiku yazanlar var. Yukardaki şiir modern tarzda olsa da yine de çok basit bir anlatımla bize şairin ruh hailini ve çeveresini anlatıyor.
Şiirin aslını da buldum (Japonca) :


帰郷

  昭和四年の冬、妻と離別し二児を抱へて故郷に帰る

    

                    わが故郷に帰れる日

                    汽車は烈風の中を突き行けり。

                    ひとり車窓に目醒むれば

                    汽笛は闇に吠え叫び

                    火焔(ほのほ)は平野を明るくせり。

                    まだ上州の山は見えずや。

                    夜汽車の仄暗き車燈の影に

                    母なき子供等は眠り泣き

                    ひそかに皆わが憂愁を探(さぐ)れるなり。

                    鳴呼また都を逃れ来て

                    何所(いづこ)の家郷に行かむとするぞ。

                    過去は寂寥の谷に連なり

                    未来は絶望の岸に向へり。

                    砂礫(されき)のごとき人生かな!

                    われ既に勇気おとろへ

                    暗憺として長(とこし)なへに生きるに倦みたり。

                    いかんぞ故郷に独り帰り

                    さびしくまた利根川の岸に立たんや。

                    汽車は曠野を走り行き

                    自然の荒寥たる意志の彼岸に

                    人の憤怒(いきどほり)を烈しくせり。

   

                    氷島(1934年刊)より

                    1955年5月13回忌に設置

                    1983年9月現在地へ移転

 詩篇小解

帰 郷 昭和四年。妻は二児を残して家を去り、杳(よう)として行方を知らず。我れ独り後に残り、蹌跟(そうろう)として父の居る上州の故郷に帰る。上野発

  七時十分、小山行高崎廻り。夜汽車の暗爾(あんじ)たる車燈の影に、長女は疲れて眠り、次女は醒めて夢に歔欷(きよき)す。声最も悲しく、わが心すべて

  断腸せり。既にして家に帰れば、父の病とみに重く、万景悉く蕭条たり。

02 Şubat 2013

30 Ocak 2013

Umami

Japonca'dan İngilizce'de doğrudan giren bir sözcük. Türkçe'de de doğrudan çevirmek zor. Bence annelerimiz etin tavuğun suyuna plav ya da çorba yaptıkları zamanki tat. Pek çok Japon yemeğinin de özü. Japonya'da bir yemek yaparsanız ve yemekte bu derinlik yoksa, yemeği beğenmezler. Su tadı var gibi olur. Bu eksiklik baharatla da örtülmez. Belki de Japonların iyi yapılmış bir Türk yemeğinş kendilerine uygun bulmalarının nedeni de bu. Umami-wikipedia.org
Umami - Vikipedi (Türkçe)
NPR
Umami - Merriam Webster Umami - jonrowley.com

29 Ocak 2013

Japon bayrağı

Cezayir'de öldürülen Japonlar için içim acıdı doğrusu. Bir de havaalanındaki görüntü.
Türkiye'deki görkemli askeri törenlere, bayrakları tabutlara göre biraz (çok iyi bir kelime değil ama) zavallı göründü gözüme.
Japon arkadaşlara sorunca, yine şu bayrak meselesi çıktı karşıma.
Biz Türkler için anlaması zor olsa da, Japonlar kendi bayraklarıyla çok barışık değiller. 2. Dünya Savaşı'daki faşizmi çağrıştırıyor diye bu konu neredeyse bir tabu. Geçtiğimiz yıllarda bazı okullarda öğretmenler bayrak törenlerini, bayrak çekilmesini ve milli marşı söylemeyi reddetmişti. Nedeni de milli marşın İmparator'a adanmış olduğu ile ilgili yayın kanı.
Son zamanlardaki Çin'in saldırgan davranışları olmasa kendilerinin de ulusal çıkarları olduğunu hepten unutacaklar.

Algeria siege dead and survivors flown back to Japan
Aratani’s body brought back from Algeria

28 Ocak 2013

En küçük şeyler Japonya'da

Ben şunlara bayıldım:
  • 3. Fewest profanities
  • 4. The country with the least chance of getting hit by a bullet
  • 7. The shortest poem in the world

25 Ocak 2013

Zaman

En son yazdığımdan beri uzun zaman geçmiş. 
Bu blogu okuyanlar da artık beklemekten sıkılmıştır.

Başladığımda Facebook bu kadar Türkiye'de popüler değildi. Gerçek ismini kullanmak da pek yoktu. Tweeter yoktu. Bu seçenekler o zaman olsa, belki de bu bloga başlamazdım. Bazı yazılar şimdilerde insanların internette okuyabileceklerinden çok uzun. (Gerçi Tweeter'daki 140 karakterle ne anlatılır o da ayrı dava ama.)
Anlatacak yeni şeylerim var mı? Japonya'da bana artık çok az şey ilginç geldiği için tıkandım kaldım belki. Önümüzdeki günlerde yeni denemelere başlayabilirim. Bazen bu blog'da yazıp Tweeter'a atmayı, ya da Tweet yazıp buraya atmayı düşünüyorum. Bakalım sizler ne diyeceksiniz?

Bugün aynı zamanda babamı kaybedişimizin 5. yılı. Rahmetle anıyorum.