Japonya kendini korumaya çalışıyor.

Japan PM vows to defend islands from China http://t.co/LO18Y5RG

Umami

Japonca'dan İngilizce'de doğrudan giren bir sözcük. Türkçe'de de doğrudan çevirmek zor. Bence annelerimiz etin tavuğun suyuna plav ya da çorba yaptıkları zamanki tat. Pek çok Japon yemeğinin de özü. Japonya'da bir yemek yaparsanız ve yemekte bu derinlik yoksa, yemeği beğenmezler. Su tadı var gibi olur. Bu eksiklik baharatla da örtülmez. Belki de Japonların iyi yapılmış bir Türk yemeğinş kendilerine uygun bulmalarının nedeni de bu. Umami-wikipedia.org
Umami - Vikipedi (Türkçe)
NPR
Umami - Merriam Webster Umami - jonrowley.com

Japon bayrağı

Cezayir'de öldürülen Japonlar için içim acıdı doğrusu. Bir de havaalanındaki görüntü.
Türkiye'deki görkemli askeri törenlere, bayrakları tabutlara göre biraz (çok iyi bir kelime değil ama) zavallı göründü gözüme.
Japon arkadaşlara sorunca, yine şu bayrak meselesi çıktı karşıma.
Biz Türkler için anlaması zor olsa da, Japonlar kendi bayraklarıyla çok barışık değiller. 2. Dünya Savaşı'daki faşizmi çağrıştırıyor diye bu konu neredeyse bir tabu. Geçtiğimiz yıllarda bazı okullarda öğretmenler bayrak törenlerini, bayrak çekilmesini ve milli marşı söylemeyi reddetmişti. Nedeni de milli marşın İmparator'a adanmış olduğu ile ilgili yayın kanı.
Son zamanlardaki Çin'in saldırgan davranışları olmasa kendilerinin de ulusal çıkarları olduğunu hepten unutacaklar.

Algeria siege dead and survivors flown back to Japan
Aratani’s body brought back from Algeria

En küçük şeyler Japonya'da

So many small things Japan should be proud of | The Japan Times japantimes.co.jp/community/2013…
— CommonColors (@Common_Colors) January 28, 2013

Ben şunlara bayıldım:

• 3. Fewest profanities
• 4. The country with the least chance of getting hit by a bullet
• 7. The shortest poem in the world

Zaman

En son yazdığımdan beri uzun zaman geçmiş. 
Bu blogu okuyanlar da artık beklemekten sıkılmıştır.

Başladığımda Facebook bu kadar Türkiye'de popüler değildi. Gerçek ismini kullanmak da pek yoktu. Tweeter yoktu. Bu seçenekler o zaman olsa, belki de bu bloga başlamazdım. Bazı yazılar şimdilerde insanların internette okuyabileceklerinden çok uzun. (Gerçi Tweeter'daki 140 karakterle ne anlatılır o da ayrı dava ama.)
Anlatacak yeni şeylerim var mı? Japonya'da bana artık çok az şey ilginç geldiği için tıkandım kaldım belki. Önümüzdeki günlerde yeni denemelere başlayabilirim. Bazen bu blog'da yazıp Tweeter'a atmayı, ya da Tweet yazıp buraya atmayı düşünüyorum. Bakalım sizler ne diyeceksiniz?

Bugün aynı zamanda babamı kaybedişimizin 5. yılı. Rahmetle anıyorum.

Bayramınız Kutlu Olsun!

Herkesin bayramını kutlarım.
En son depremden 5 gün sonra yazmışım!
Uzun bir zaman geçmiş, ben bu blogu çok boşlamışım.
Yazacak çok şey varken neyi seçip yazmak gerektiğini iyice karıştırdım sanırım.

Bu deprem buradaki herkesi pek çok şekilde etkiledi. Yaşam benim için 11 Mart öncesi ve sonrası diye ayrılıyor. Bunu söylerken abartmıyorum. Deprem ve sonrasındaki günler sanırım yaşamımdaki en zor günlerdi. Pek çok duyguyu beraber yaşadım.

Bugün Japonya'da "Afet Önlemleri" günü. Hergün her an herşeye hazırlıklıyız. Her an herşey olabilir.

Ben burdayim

Gercekten cok zor gunler. Japonlar cok buyuk bir kararlilik ve dayanismayla felaketin ustesinden gelmeye calisiyorlar. TVlerde kendileri buyuk felakete ugramis insanlarin baska insanlara yaptigi yardimlar gozleri yasartiyor.

Benim apartmana boyle kagitlar koymuslar. Elektrik tasarrufu. Bireylerin aldigi bu onlemler sayesinde elektrik kesintileri olmadan yasam devam edebiliyor.

Turkiye'den "don artik" sesleri cok artti, bu da basli basina bir stress. Cok zor bir karar. Turkiyedekilerin uzulmesini, endiselenmesini tabii hic istemem. Obur taraftan da: Su anda dogrudan Tokyo'daki yasami tehdit edecek radyasyon sizintisi yok. Sirkette de bana bagli elemanlar, yapilacak isler var. Turkiye'ye gitmek herkesi yuzustu birakmak gibi olacak, vicdanen Ist.da kesinlikle rahat edemem diye dusunuyorum. Bu kadar zaman bu insanlarin ekmegini yedikten sonra simdi birakip kacmak ahlaki gelmiyor. Ist.da olsam da TV ve Skype basindan ayrilmadan surekli burayla temas halinde olurum. Benim icin cok stresli olur.

Tabii Tokyo'da durum degisir, durum gercekten tehlikeli bir hal alirsa durum degisir. Kesinlikle zor ve sikintili bir durum....

Gecen Cuma oncesi ve sonrasindaki hayat ne kadar farkli.... En basit seyler bile aslinda ne kadar degerliymis, klise olsa da bunu her an hissediyorum.

Allah hepimizi korusun!

Erken uyari

Erken uyarının ne kadar iyi çalıştığını farkettim.
TV'de "kuvvetli deprem olacak, saklanın" dedikten kısa zaman sonra Tokyo'da da yine sarsıntı oldu. Esası yine Tohoku bölgesinde.

Bugün yeni bir gün

Japon Demiryolları (JR) çalışmadığı için geceyi Tokyo'daki bir arkadaşta geçirdim. Sabah 7 sıraları Minato-ku belediyesinin bir anonsuyla uyandım. Herkesi elekriği idareli kullanmaya çağırıyordu.
Hala JR çalışmadığı için metronun gidebildiği yere kadar gidip öğlen sıraları eve vardım. Evde bir iki yere düşen kitaptan başka bir zarar yoktu. İşte Japon mücizesi bu olsa gerek.

İstasyon görevlileri, süpermarkettekiler, köşedeki evin bahçesinde ağaöları budayan bahçivan, herkes görevi başında, hiç birşey olmamış gibi...Düzen devam ediyor. Adamlar bu felaketlere alışkın. Tüm batılı arkadaşlarım, özellikle bayanlar ufak bir şok içinde. Japonlar sakin.

Bir de şu nükleer santral işi düzelse...

Hersey yolunda

Herkese Selam,

Bugun Tokyo'da bir hayli sallandik. Uzun surdu ve artcilar da coktu.
Telefonlar kitlense de Skype sagolsun Turkiye ye ve sevdiklere ulasabildik.
Benim bulundugum 20.kat oldukca sallandi, sallanti o kadar fazlaydi ki, abartmiyorum,
bazi bayanlar "deniz tutmasi" gibi oldu.

Su anda hala trenler calismiyor, eve yayan gidebilenler yolda.
Benim ev Tokyo'dan uzak oldugu icin su anda sehir icindeki bir arkadasta kalmayi dusunuyorum.

Mesajlariniz icin tesekkurler, sevgiyle ve saglicakla kalin!